Hier op Literaire Reizen focussen we meestal op Reizen in Boeken, waarmee je met de mooiste verhalen naar allerlei plekken op de wereld kunt reizen, zonder van je luie stoel af te komen. Maar zo af en toe maken we ook een reis met een bijzonder vervoermiddel, zoals in dit geval: een heteluchtballon.
Afgelopen weekend was het eindelijk tijd voor onze vaart. Het was een uniek cadeau voor een bijzondere ervaring. En dat was het zeker! Bij het krieken van de dag stonden we al klaar, te wachten tot de enorme ballon zich had gevuld met lucht van de ventilators. Er moest 7000 m3 lucht in de ballon van 26 meter hoogte, dus dat duurde eventjes, en toen hij eenmaal gevuld was, werd het tijd om de vlam erin te zetten. Want pas met hete lucht, gaat de ballon ook echt naar boven.
En toen ging het snel: de ballon steeg, de mand werd weer recht gezet en toen werd het snel tijd om in te stappen.
Langzaam wiebelde de mand toen deze werd losgekoppeld van de auto die hem aan de grond hield als een anker. En toen, heel langzaam, vlogen we de lucht in!
Het was spannend, maar de mand bleef (gelukkig) erg stabiel en langzaamaan maakten we steeds meer meters. De maximale hoogte van een luchtballon is 3 kilometer, maar dan moet je wel je eigen zuurstof meenemen. Zo hoog gingen wij gelukkig niet! We bleven op een respectabele 600 meter hoogte. Verder naar boven waren er te weinig luchtstromen, waardoor we stil bleven hangen. Het was alsnog hoog genoeg om te kunnen genieten van het prachtige landschap.
We waren vroeg opgestaan zodat we de vaart konden maken bij zonsopgang, wat ook het mooiste moment van de dag is om te varen, aldus het bedrijf. En mooi was het zeker. Er was flink wat nevel aan de horizon en het landschap in de verte iets rustgevends gaven.
We zijn opgestapt in Beugen (vlakbij Boxmeer) en weer geland in De Horst in Groesbeek en hebben zo'n 17 kilometer per uur gevlogen. Erg praktisch is het niet, om van a naar b te komen, maar bijzonder is het zeker. De landing was het spannendste deel, want erg zacht was die niet, en de ballon bleef proberen de mand omver te trekken toen we eenmaal op de grond stonden. We bleven ons vasthouden en bleven braaf in de mand (want als je eruit klimt, verliest de mand gewicht en gaat hij weer stijgen) tot we eruit mochten. Maar ook dat kwam allemaal goed.
Het is een prachtige ervaring. Het lijkt alsof je in een vliegtuig zit, maar dan zonder dat vieze raampje, en het is allemaal veel rustiger en rustgevender. Een ervaring waar je stil van wordt.